Απ’ το δρόμο σαν περνάς
γίνεται της συμφοράς
και τις αντρικές καρδιές
μ’ ένα βλέμμα σου τις καις.

Ποιος Θεός να σ’ έχει πλάσει
και `χεις χείλια κεράσει
και `χεις μάτια φεγγάρια
μεθάς τα παλληκάρια
Και `χεις κάψει και μένα
και αργολιώνω για σένα
μα την αγάπη μου αρνείσαι
μάγισσα φαίνεται είσαι

Πάψε να κυκλοφορείς
και ζημιές να προκαλείς
γιατί τόση ομορφιά
να `χει πέτρινη καρδιά

Ποιος Θεός να σ’ έχει πλάσει
και `χεις χείλια κεράσει
και `χεις μάτια φεγγάρια
μεθάς τα παλληκάρια
Και `χεις κάψει και μένα
και αργολιώνω για σένα
μα την αγάπη μου αρνείσαι
μάγισσα φαίνεται είσαι