Απ’ την ανάσα σου πνοή
Ν’ αντέξω ακόμα δώσ’ μου,
Γιατί εγώ για σένα ζω
Κι ας είσαι ο Θάνατος μου.

Σφίξε με, στην αγκάλη σου
Σαν το μωρό κοπέλι,
Που όταν θα νιώσει πως πονεί
Σαφί κανάκια θέλει.

Αν δάκρυ από τα μάτια μου
Δίνει χαρά σ’ εσένα,
Τότε θα τα `χω μια ζωη
Τα μάτια μου κλαμένα.

Είναι στιγμές το δάκρυ μου
Απού χαρά μου δίνει,
Γιατί ακουμπάει στο μάγουλο
Και ζωγραφίζει εκείνη.

Μην καμαρώνεις φλόγα μου
Ένα κερί πως λιώνεις,
Γιατί κι εσύ μετά απ’ αυτό
Θες και δε θες τελειώνεις.

Σεβντά μου εγώ σε κουβαλώ
Με την αναπνοή μου,
Μαζί μ’ εκείνη γίνεσαι
Ένα με το κορμί μου.