Μου `χες πει θα φύγεις για λίγο καιρό,
ένας Οδυσσέας χωρίς γυρισμό.
Τώρα τη ζωή μου την πνίγει η ερημιά
και τα γράμματά σου δεν έρχονται πια.

Όχι, δε θα κλάψω ποτέ μου γι’ αυτό,
το παράπονό μου το πνίγω στον άνεμο.
Στις σκιές σε ψάχνω, στο πώς, στο γιατί
και στα σταυροδρόμια που έχεις χαθεί.

Σαν φαρμάκι πίνω τη γλύκα του χτες,
ζω με θυμητάρια από άγιες στιγμές.
Παίρνω ακόμα ελπίδα από ένα φιλί,
το στερνό φιλί σου είναι η φυλακή.