Αν ήσουν σπίτι τρίπατο
που ένας μπαξές το ζωνει

Ας ήμουνα κληματαριά
να γέρνω στο μπαλκόνι

Τα χείλη αυτά τα όμορφα
που δεν τους μοιάζουν άλλα

Θα `θελα να τα φίλαγα
μα που να βρω τη σκάλα

Ε ε ε ε ...

Έλα το μωρό μ’ ναι μα
αν ξαναγίνω 18 χρονόνε παλληκάρι

Του πετεινού θα ήθελα
ν’ απόχταγα τη χάρη

'πο κάτω από τη λεμονιά
σε γέννησ’ η μαμά σου

Και `γιναν τόσο τροφαντά
τα κιτρολέμονα σου

Μια παντρεμένη αγαπώ
κι έχει και δυο παιδάκια

Το `να το στέλνω για νερό
τ’ άλλο για ξυλαράκια

Ποτέ μου δεν απάντησα
τέτοια καλή γυναίκα

Να της ζητάς ένα φιλί
και να σου δίνει δέκα

Με φίλησες κι αρρώστησα
φίλα με για να γιάνω

Και πάλι ξαναφίλα με
μη πέσω κι αποθάνω