Ένα γκρίζο πρωί
σαν γυαλί κοφτερό
το στερνό σου φιλί
μ’είχε κόψει στα δυο
σε θυμάμαι
και μελαγχολώ

Σαν τη φλέβα χτυπάς
στης καρδιάς το ρυθμό
τ’άρωμά σου σκορπάς
μια εκεί μια εδώ
σε θυμάμαι και μελαγχολώ

Χίλια χρόνια θα σε περιμένω
σαν φεγγάρι παραπονεμένο
στο παράθυρό σου θα’ρχομαι συχνά
χίλια χρόνια θα σ’αναζητώ
και τις νύχτες τ’άστρα θα ρωτάω
αν υπάρχει ελπίδα να σε δω ξανά

Η δική σου ζωή
είναι πάντα εδώ
ξεχασμένη μορφή
σε καθρέφτη παλιό
σε θυμάμαι και μελαγχολώ