Προτίμησες να ζεις σε μια φωτογραφία
Με ξύλινη κορνίζα, δίπλα στα βιβλία
Να βλέπεις κάθε μέρα πώς περνώ

Χαράματα, όπως ξέρεις, ξυπνάω και καπνίζω
Στο μπάνιο, στον καθρέφτη, εσένα αντικρίζω
Στα ρούχα μου τα σκόρπια σε ζητώ
Να ξέρεις τα δικά σου δεν τα `χω ούτε πειράξει
Και αν με συναντήσεις θα πω πως είμαι εντάξει
Να ξέρεις πως ακόμα κοιμάμαι στην ίδια την πλευρά

Μια λάμψη μες τα μάτια θα μένει να υπάρχει
Να ξέρει να ζητάει να ξέρει να ξεγράφει
Μια κούπα του καφέ στην άκρη τραπεζιού

Θα βρέχει στο μπαλκόνι κι εγώ θα βλέπω ειδήσεις
Θα πιάνει να νυχτώνει, θα πιάνουνε κι οι κρίσεις
Δυο άπλυτα ποτήρια στην άκρη του ματιού

Προτίμησες να ζεις μέσα στο κινητό μου
Ν’ ανάβει η οθόνη μέσα στο πρόσωπό μου
Ο φάκελος να φεύγει και το χέρι να μισώ

Απ’ όλα μας τα λόγια τίποτα δε θυμάμαι
Κι απ’ όλα τα ταξίδια, τα πιο μικρά φοβάμαι
Τα γέλια μας ακούω, θυμώνω κι όμως ζω