Ξανά καταστροφές, ξανά καταστροφές,
καινούργιες συμφορές γκρεμίσαν τη χαρά μου,
μου κόψαν την ανάσα μου, μου κόψαν τα φτερά μου
και με καταδικάσανε να ζω στη συμφορά μου.

Μόνο η καρδιά μου ξέρει
που πονάει βράδυ πρωί,
πόσο έχω υποφέρει
μέσα στην παλιοζωή.

Να κλάψω δεν μπορώ, να κλάψω δεν μπορώ,
στο δάκρυ μου να βρω ελπίδα και κουράγιο,
χωρίς αγάπη στη ζωή δε βρίσκω πια μουράγιο
κι από του κόσμου την οργή κατάντησα ναυάγιο.

Μόνο η καρδιά μου ξέρει
που πονάει βράδυ πρωί,
πόσο έχω υποφέρει
μέσα στην παλιοζωή.