Επαναστάτη με το πείσμα σου με κάνεις
κι αφού με φτάσεις μέχρι να παραμιλώ,
πέφτεις στα πόδια μου και λες πως θα πεθάνεις,
όταν θα μάθεις ξένα χείλη πως φιλώ.

Παράξενη αγάπη η δική σου
και άκρη στην καρδιά σου δε θα βρω,
τη μία μου χαρίζεις την ψυχή σου,
την άλλη με κοιτάζεις σαν εχθρό.

Επαναστάτη για το τίποτα με κάνεις,
σαν να `χεις στοίχημα τα νεύρα να μου σπας,
γίνεσαι θύμα μου αν πω ότι με χάνεις
κι είναι μυστήριος ο τρόπος π’ αγαπάς.

Παράξενη αγάπη η δική σου
και άκρη στην καρδιά σου δε θα βρω,
τη μία μου χαρίζεις την ψυχή σου,
την άλλη με κοιτάζεις σαν εχθρό.