Το ψεύτικό σου γέλιο
Η άνετη ματιά σου
Το άψογο φιλί σου
Τα δήθεν όνειρά σου

Μα αν ήθελα το ψέμα
Θα το ‘χα βρει
Αν ήθελα το λίγο
Θα το ‘χα βρει
Βουλιάζω στον κρυμμένο σου εαυτό
Που ούτε εσύ δεν ξέρεις
Μα είναι εδώ

Πονάει, πονάει η αγάπη
Πονάει, πονάει η σιωπή
Κι εσύ που εξαφανίζεσαι, που δεν υπάρχεις
Πονάς και με σκοτώνεις από όλα, πιο πολύ

Το άδειο άγγιγμά σου
Σαν κρύο του χειμώνα
Η ανύπαρκτη αγκαλιά σου
Το βλέμμα δίχως χρώμα

Μα αν ήθελα να λείπεις
Θα είχα χαθεί
Αν ήθελα να σπάσεις
Θα ‘χα κοπεί
Κρατιέμαι απ’ τον κρυμμένο σου εαυτό
Που χρόνια εγκαταλείπεις
Μα είναι εδώ