Πριν να φύγεις απ’ το σπίτι, πριν μ’ αφήσεις και χαθείς,
κοίταξε για στερνή φορά τ’ αθώα μας παιδάκια,
χωρίς εσένα θα βρεθούν μια μέρα στα σοκάκια.

Κι αν δεν τα πονά η καρδιά σου,
τότε φύγε, τότε γεια σου.

Κοίταξε τα δυο στεφάνια στο εικόνισμα μπροστά,
τα όνειρά μας δέσαμε μ’ αυτά τα δυο στεφάνια
και τώρα, μάνα και παιδιά, μας ρίχνεις στην ορφάνια.

Πριν να φύγεις απ’ το σπίτι, δες κι εμένα τη φτωχή,
απ’ τα θλιμμένα μάτια μου το δάκρυ τρέχει μαύρο
και μοναχά στο θάνατο τη λησμονιά μου θα `βρω.

Κι αν δε μας πονά η καρδιά σου,
τότε φύγε, τότε γεια σου.