Στάλα στάλα, στάλα στάλα
πέφτει σιγανή ψιχάλα
και το χλωμό το παλληκάρι,
που κακό δρόμο έχει πάρει.

Ντυμένος στα κουρέλια του
σέρνει αργά τα βήματα,
ντυμένος στα κουρέλια του
πολλά πληρώνει κρίματα.

Δίχως μάνα, δίχως σπίτι
τριγυρνά σαν τον αλήτη,
που να σταθεί, που ν’ ακουμπήσει
γι’ αυτόν οι πόρτες έχουνε κλείσει.

Ήταν πολλά τα λάθη του
και τα παραπατήματα,
ήταν πολλά τα λάθη του
πολλά πληρώνει κρίματα.

Είν’ η ώρα περασμένη
κι η πολιτεία κοιμισμένη,
έχ’ η καρδιά του απόψε σπάσει
που να σταθεί, που να πλαγιάσει.

Ντυμένος στα κουρέλια του
σέρνει αργά τα βήματα,
ντυμένος στα κουρέλια του
πολλά πληρώνει κρίματα.