Μες στης γης την ερημιά
δε σε βρίσκω και σε λίγο
μόνη θα χαθώ

Ένα πέλαγο η σιωπή
και με πνίγει δε μ’ αφήνει
πάλι να σε δω

Στάλες της βροχής
οι ελπίδες μου στο διψασμένο χώμα
τ’ όνειρό μου έχει χαθεί
κι όμως μες στις νύχτες θα σε καρτερώ,
τ’ όνειρό μου έχει χαθεί

Μες στη θάλασσα της λύπης
ταξιδεύω
μ’ ένα πλοίο που το λεν καημό

Άδεια τρένα οι μέρες μου
και δεν ξέρω που πηγαίνω
κι αν θα βρω σταθμό

Στάλες της βροχής
οι ελπίδες μου στο διψασμένο χώμα
τ’ όνειρό μου έχει χαθεί
κι όμως μες στις νύχτες θα σε καρτερώ,
τ’ όνειρό μου έχει χαθεί