Πόσες έννοιες, πόσες πίκρες, πόσες πονεμένες νύχτες
και τραβήγματα μαζί σου, συλλογίσου.
Πόσες μέρες εφιάλτες, πόσες υποσχέσεις σκάρτες
απ’ την πέτρα την ψυχή σου, συλλογίσου.

Πες μου εσύ πως θα γυρίσεις
κι όλα θα σ’ τα συγχωρήσω.
Προτιμώ απ’ τις αναμνήσεις
όλα να τα λησμονήσω,
με τα λάθη σου πάλι να ζήσω.

Πόσα πάθη, πόσα λάθη, ταλαιπωρημένη αγάπη
απ’ την άστατη ζωή σου, συλλογίσου.
Πόσα βράδια χτυποκάρδια βλέπω άδεια μαξιλάρια,
κι όμως ζω στη θύμησή σου, συλλογίσου.

Πες μου εσύ πως θα γυρίσεις
κι όλα θα σ’ τα συγχωρήσω.
Προτιμώ απ’ τις αναμνήσεις
όλα να τα λησμονήσω,
με τα λάθη σου πάλι να ζήσω.