Στην έρημη δεκαετία
στα μαγικά εξοχικά
τον έρωτά μας τραυματία
τον φέραν δίπλα μας ξανά.
Μυρίζαν φώτα τα μαλλιά σου
το σώμα σου ακροθαλασσιά
κι είχες σκορπίσει τα φιλιά σου
σ` όλα του χάρτη τα νησιά.

Θα με γιατρέψεις με στρυχνίνη
με μαγικά και μ` εντριβές
μα τρένο για την Κατερίνη
δε θα το βρεις, όσο κι αν θες.
Το τρένο ήταν στα όνειρά μας
και τα όνειρά μας αλοιφές
πάνω σε κάποια τραύματά μας
που ήταν αρρώστιες ψυχικές.

Σ` ήβρα μες στις ανατροπές μου
σ` ένα μπαράκι τ` ουρανού
κι οι σκοτωμένες εποχές μου
ήταν παιχνίδια του χιονιού.
Παλιές στιγμές θα νοσταλγήσεις
όπως τις κάμπιες στη σειρά
που προσπερνάς μην τις πατήσεις
αφού δεν έχεις πια φτερά.