Μες στην καρδιά μου κρυμμένη κρατούσα μια θέση,
να `ρθει μια μέρα η μεγάλη αγάπη, να δέσει.

Ήρθες εσύ στο σκοτάδι κι έγινες φως μου
δώσ’ μου στοργή και αγάπη ατέλειωτη, δώσ’ μου.

Τι να φοβηθούμε εγώ κι εσύ,
σαν ποτάμια έχουμε ενωθεί,
μες στο ίδιο όνειρο κι οι δυο,
σ’ έναν ατελείωτο δεσμό.

Έτσι κι εγώ, σαν κι εσένα, ζητούσα ένα χέρι,
έγινες τώρα εσύ της ζωής μου το ταίρι.

Πες μου να κάνω εγώ όποια θέλεις θυσία,
μόνο η αγάπη σου έχει για μένα αξία.

Τι να φοβηθούμε εγώ κι εσύ,
σαν ποτάμια έχουμε ενωθεί,
μες στο ίδιο όνειρο κι οι δυο,
σ’ έναν ατελείωτο δεσμό.