Ω! Τζ’ έσει μιαν όμορφην πολλά
που η τύχη της εν μαύρη.
Ω! Δέκα γρονών εγύρεψεν
άντραν τζαι ’κόμα να ’βρει.

Ω! Σ’ έναν δεντρόν εκούμπησα
να πω τα βάσανά μου.
Ω! Τζ’ ήτουν ξερόν τζ’ επόλησεν
απού τα δάκρυα μου.
Ω! Αληθινά επόλησεν απού τα δάκρυα μου.

Ω! Την νύκταν την εψεσινήν
εννά την αθθυμούμαι.
Ω! Που ήτουν μεσ’ στ’ αγκάλια μου
τζ’ αρώταν μ’ αν τζοιμούμαι.

Ω! Τζ’ αν θεν να πάεις πήαιννε
τζαι στην καλήν σου ώραν.
Ω! Στες στράτες σου που παρπατάς
τραντάφυλλα τζαι φκιόρα.
Ω! Αληθινά, αληθινά, τραντάφυλλα τζαι φκιόρα.