Τα μάτια σου με μαγέψανε
δεν μπορώ να αρνηθώ ονειρεύομαι
ταξιδεύει η σκέψη, σταματάει σε σένα
ένα τείχος γλυκό τα χείλη σου
μα περνάει η ώρα κοιτάς το ρολόι σου
σηκώνεσαι και φεύγεις ξανά
και δεν μπορώ εγώ να σε σταματήσω.
Είσαι η θάλασσα και είμαι η ακτή.

Περπατώ μα δεν ξέρω που πάω.
Περπατώ όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε σένα.
Μα χάνομαι...

Τα φώτα όλα είναι σβηστά
τα χέρια μου και αυτά τυφλά
φωνάζω εσένα με ακούνε όλοι
με κοιτάζουνε, με λένε τρελό.
Μα στα αλήθεια είμαι, είμαι για σένα
πρωινή σιωπή, μια στιγμή, μια ζωή
και είσαι η κραυγή του δάσους τη νύχτα
ο άνεμος κάτω απ’ τη φτερούγα μου.

Περπατώ μα δεν ξέρω που πάω.
Περπατώ όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε σένα.
Μα χάνομαι...
Χάνομαι...