Ήρθες νύχτα αργά σιγά
και με τρένα φορτηγά,
το αμπέχονο στο μέρος της καρδιάς
ήταν τρύπιο και μπαινόβγαιν’ ο βοριάς.

Και τώρα που θ’ αγαπηθούμε
ξανά στο ίδιο το κρεβάτι,
το ίδιο πάλι θα γευτούμε
του έρωτά μας του πικρού
το πιο πικρό αλάτι.

Ήρθες στην Καισαριανή
δίχως μάτια και φωνή,
το τραγούδι σου παράπονο πικρό
να μιλάει σ’ ένα άσκοπο καιρό.

Και τώρα που θ’ αγαπηθούμε
ξανά στο ίδιο το κρεβάτι,
το ίδιο πάλι θα γευτούμε
του έρωτά μας του πικρού
το πιο πικρό αλάτι.