Αναστενάζει ο μπαγλαμάς
και τα μπουζούκια κλαίνε
απόψε που χωρίζουμε
πικρά τραγούδια λένε,
μ’ άναψες μέσα μου φωτιές
που τ’ όνειρό μου καίνε.

Βάλε μου φαρμάκι στο ποτήρι,
βάλε στο δικό σου απονιά,
κι έλα να τσουγκρίσουμε σαν φίλοι
πριν μου πεις για πάντα "Έχε γεια".

Αναστενάζει ο μπαγλαμάς
πικρά φαρμακωμένος
και από σένα πιο πολύ
με νιώθει ο καημένος,
ό, τι κι αν κάνω στη ζωή
βγαίνω πάντα χαμένος.

Βάλε μου φαρμάκι στο ποτήρι,
βάλε στο δικό σου απονιά,
κι έλα να τσουγκρίσουμε σαν φίλοι
πριν μου πεις για πάντα "Έχε γεια".