Η νύχτα έρχεται κι απόψε
γλυκά να με σκοτώσει,
ό, τι δικό σου μου θυμίζει,
την πεθυμιά σου μου χαρίζει
αρχίζει πάλι το παιχνίδι.

Αγαπημένη μου συνήθεια
πέσαμε πάλι στην αλήθεια,
που δε μας συγχωρεί, που δε μας επιτρέπει
το ψέμα μας να ζούμε.

Η νύχτα άνοιξε κι απόψε
τα φυλλοκάρδια μου και μπήκε
μέσα στο όνειρο με βρήκε,
μέσα στα μάτια μου σε είδε
και τα σημάδια σου μου πήρε.

Αγαπημένη μου συνήθεια
πέσαμε πάλι στην αλήθεια,
που δε μας συγχωρεί, που δε μας επιτρέπει
το ψέμα μας να ζούμε.