Στο κατώφλι της πίκρας μ’ αφήνεις
Μου γκρεμίζεις το χθες και περνάς
Σημασία καθόλου δε δίνεις
Απορώ πως μπορείς και ξεχνάς

Στη φυγή σου τα μάτια μου κλείνω
Να κερδίσω καιρό προσπαθώ
Δε σε νοιάζει λοιπόν τι θα γίνω
κι αν μονάχη μπορώ να σταθώ

Απορώ
Πως μπορείς, τέτοια πίκρα βαθιά να μου δώσεις
Απορώ
Πως μπορείς, την δική σου καρδιά να προδώσεις
Απορώ,
γιατί δεν το μπορώ, να σκεφθώ πως θα φύγεις σε λίγο
Απορώ,
γιατί εγώ δεν μπορώ, πριν μου φύγεις εσύ, να σου φύγω;