Το δαχτυλίδι σου χρυσό,
μα σίδερο η καρδιά σου,
κι απά στο σίδερο σκουριά
όλα τα σφάλματά σου.

Για σένανε με γέννησε
η μάνα μου η καημένη,
μα άλλος ξημερώματα
στην πόρτα σου σε φέρνει.

Λυγάει το σίδερο η φωτιά,
το λιώνει, το τσακίζει,
μα στη δική μου τη φωτιά
πέφτεις και δε σ’ αγγίζει.

Για σένανε με γέννησε
η μάνα μου η καημένη,
μα άλλος ξημερώματα
στην πόρτα σου σε φέρνει.