Γύρισα στο σπίτι βιαστικά
κι έκλεισα πόρτες και παράθυρα,
να μην ακουω τίποτα

Έβαλα στις σκέψεις μου φωτιά
μα την αλήθεια μου φλερτάρουν
δυο ηλιαχτίδες που ξετρύπωσαν κρυφά.

Τίποτα δε θα’ ναι όπως παλιά.

Κι έμεινα μόνος να σκεφτώ πριν συνεχίσω
σ’ άφησα πίσω ουρανέ, σ’ άφησα πίσω
κρεβάτι για να κοιμηθώ πώς θα στρώσω
μέχρι να έρθει ο καιρός να σ’ ανταμώσω.

Και γίνεις θάλασσα πλατιά
και πνίξεις τα όνειρα μου πια κι ό,τι έχω ζήσει.

Κι έφτιαξα ψέμα για να ζω όπως θα νιώθω
και το στεφάνι σου έβγαλα να μη ματώσω
Έφτιαξα χίλιες αφορμές για να θυμώσω
κι έτρεξα μίλια μακριά να σ’ ανταμώσω

Μα μόλις έφτασε η στιγμή
το δάκρυ μου έγινε βροχή γύρισα πίσω
γύρισα πίσω ουρανέ, γύρισα πίσω.

Και γύρισα στο σπίτι βιαστικά
κι άνοιξα πόρτες και παράθυρα ν’ ακούω οτιδήποτε
φούντωσα του νου μου τη φωτιά
μα την αλήθεια μου φλερτάρουν τώρα πια δυο ψέματα.

Μα δε με νοιάζει αν δεν είναι όπως παλιά...