Πρώτη φορά στην αγκαλιά σου,
χέρια και λόγια της φωτιάς, αχ! της φωτιάς,
γνωστά τα άγνωστα φιλιά σου,
ανοίγει ο δρόμος, πού με πας, αχ! πού με πας.

Και φεύγω και πλανιέμαι,
πεθαίνω και γεννιέμαι.

Πρώτη φορά μες στο θυμό σου
παγώνει ο χρόνος, σταματά, ναι, σταματά,
κύμα βουβό μας καταπίνει,
κλείνεις το φως, δεν απαντάς, δε μου μιλάς.

Και φεύγω και πλανιέμαι,
πεθαίνω και γεννιέμαι.

Λαβύρινθος που χάνομαι,
παιχνίδι που ξεχνιέμαι,
τη μια μες στον παράδεισο,
την άλλη απ’ έξω, την άλλη απ’ έξω κλαίμε.

Και φεύγω και πλανιέμαι,
πεθαίνω και γεννιέμαι.