Τ’ αλάνικα, τα πρόστυχα
τα βλάμικα, τ’ αυθάδικα,
ταταβλανά, γκαζότικα,
νταλκάς και χασικλίκια...
χαμάλικα, βαρκάρικα,
βρωμόλογα, μπαστάρδικα
ούτι, σεβντάς και μπαγλαμάς,
πόρνες και αγαπητλίκια!

Η Πασαλιμανιώτισσα,
ο ναργιλές, τ’ αλήτικο,
«Τσαμπουκαλεύεσαι;» Άντε ρε...
Τα κόκκινα φανάρια...
Χασάπικο, Ζεϊμπέκικο,
το Βλάμικο, το Γύφτικο,
Λατέρνες, Ξεσκολίσματα,
Σαλονικά, Ψυριώτικα.

«Ο Μένιος μου» η Γκόμενα
Τζογές και Πειραιώτικα
Η Μαργαρίτα η χειλού,
και η χοντρή Μαντάμα.

«Καφέ Ωδεία...» Η μίζα μου...
Σαλονικά, Ψυριώτικα
χάψη, ζουνάρι, αφέλειες,
προαγωγός και κάμα!

Μ’ αηδιάζουν και θρηνώ.
Στο δρόμο π’ ανθοστρώνεται
και γοργοπάνε οι πρώτοι,
με δόγμα την ειρήνη...
Ω, δώστε οι καθοδηγητές
στο πλήθος να λυτρώνεται,
Άγια Στοργή, το Ξύπνημα,
το Ωραίο, την Καλωσύνη.