Βαριές σκιές οι αγάπες στους ώμους μου,
φλόγα μου εσύ που με καις,
ό, τι φοβήθηκα κι ότι αρνήθηκα
φωνές ξυπνά μυστικές.

Αχ βρε ζωή μου εδώ ό,τι ζήσουμε
έρημες πόλεις το χθες.
Έρωτες, φίλοι παλιοί που μας πρόδωσαν
καρδιά μου, τώρα τι θες.

Σαν τα βουνά στις στεριές
ειν’ οι αγάπες βαριές,
τι μ’ αγαπάς τώρα λες κι εσύ
δεν ειν’ αυτό ζωή.

Σαν τα βουνά στις στεριές
ειν’ οι αγάπες βαριές
και το κορμί μου πηλός ζεστός
στα δάχτυλά σου πιστός.

Βαριές σκιές τα φιλιά μου που ξόδεψα
στη λάμψη του κεραυνού
και απουσίες μακριά που με σέρνουνε
σε βάθη ωκεανού.

Αχ βρε ζωή μου εδώ να ελπίζουμε
άδεια τα μάτια και πως,
ό, τι μας πλήγωσε και το πληγώσαμε
να γίνει σήμερα φως.

Σαν τα βουνά στις στεριές
ειν’ οι αγάπες βαριές,
τι μ’ αγαπάς τώρα λες κι εσύ
δεν ειν’ αυτό ζωή.

Σαν τα βουνά στις στεριές
ειν’ οι αγάπες βαριές
και το κορμί μου πηλός ζεστός
στα δάχτυλά σου πιστός.