Στου δειλινού τα μονοπάτια
ζητώ να βρω τα δυο σου μάτια
είναι βαρειά στη μοναξιά μου
η πονεμέ , η πονεμένη η καρδιά μου.

Το ηλιοβασίλεμμα κοιτάζω
και νοσταλγώ τα περασμένα
στη φαντσαία μου να φέρω
τα μάτια σου, τα μάτια σου τ’ αγαπημένα.

Το όνομά σου ψιθυρίζω
που μες στη μνήμη μου σε φέρνει
κι από τον πόνο μου δακρύζω
γιατί να ζού , γιατί να ζούμε χωρισμένοι.