Της ψυχής μου το φεγγάρι
είσαι εσύ, είσαι εσύ,
βότσαλο θα γίνω στ’ ακρογιάλι,
θάλασσα θα γίνω στο νησί,
για να φέγγεις κάθε βράδυ
στα όνειρά μου τα κρυφά
να χαϊδεύεις κάθε κύμα
που `ρχεται μες στην καρδιά.

Της ψυχής μου το φεγγάρι
δεν επρόβαλε απόψε,
βγες εσύ Αποσπερίτη
το όνειρο στα δυο και κόψε.

Να φωτίζεις της ζωής μου
τις πτυχές τις σκοτεινές,
να μοιράζεσαι μαζί μου
μελωδίες τρυφερές,
να σκορπίζεις στο κορμί μου
άρωμα μεθυστικό,
να `ναι η κάθε σου κουβέντα
δυο χιλιάδες σ’ αγαπώ.

Της ψυχής μου το φεγγάρι
δεν επρόβαλε απόψε,
βγες εσύ Αποσπερίτη
το όνειρο στα δυο και κόψε.

Της ψυχής μου το φεγγάρι
είσαι εσύ, είσαι εσύ.