Ένοχο δάκρυ μου, δεν έχεις δύναμη
του προδομένου την καρδιά να συγκινήσεις.
Γι’ αυτό και πάψε να κυλάς,
είναι πολύ αργά για μας
τις πεθαμένες ν’ αναστήσουμε αναμνήσεις.

Το μίσος κι η συγγνώμη
είναι δυο δρόμοι που ποτέ δεν ανταμώνουν.
Κι όσοι πιστεύουν πως μπορούν
ό, τι μισούν να συγχωρούν
το μετανιώνουν, το μετανιώνουν.

Ένοχο δάκρυ μου, ποτάμι έγινες
κι όμως το μίσος δεν μπορείς να το νικήσεις.
Πρέπει να το παραδεχτείς:
είσαι το δάκρυ της ντροπής
και μην ελπίζεις τη συγγνώμη να κερδίσεις.

Το μίσος κι η συγγνώμη
είναι δυο δρόμοι που ποτέ δεν ανταμώνουν.
Κι όσοι πιστεύουν πως μπορούν
ό, τι μισούν να συγχωρούν
το μετανιώνουν, το μετανιώνουν.