Τη βάρκα μου ετοίμασα
κι έφτιαξα τα κουπιά της,
τα δίχτυα και τη μηχανή
κι όλα τα σύνεργά της

Δε με κρατάει πια κανείς
σ’ Αθήνα και Περαία,
θα πάω βόλτα στα νησιά
με μια καλή παρέα

Και θα σηκωθώ να φύγω
με το Γιώργη το Δαμίγο,
το Δαμίγο απ’ την Ανάφη
πού `χει μια καρδιά χρυσάφι

Στο Κουφονήσι μια βραδιά
τη βάρκα μου θ’ αράξω,
μαζί με τον Πολύδωρο
θα πιω και θα τα σπάσω

Κι όταν θα πέσει η νυχτιά
κι ανάψει το φεγγάρι,
μες τη γλυκιά σου αγκαλιά
ο ύπνος θα με πάρει

Κι έτσι θα περνούν τα βράδια
με ξενύχτια και με χάδια
κ'η ζωή μου λίγο λίγο
γειά σου Γιώργη μου Δαμίγο

Στη Μυτιλήνη σίγουρα
απόγευμα θα φθάσω,
θα `ρθώ να βρω τον άρχοντα
τον Κυριακού τον Τάσο

Κι απ’το μεγάλο γλέντι μας
κάτω από τα πλατάνια,
θα χάσει η μάνα το παιδί
και το παιδί τη μάνα

Ψάρεμα ποτό και ζάλη
γειά σου αγάπη μου μεγάλη
πάντα ελεύθερος σαν γλάρος
μέχρι να πεθάνει ο Χάρος

Ψάρεμα ποτό αράδα
κι έρωτας στη φεγγαράδα,
πάντα ελεύθερος σαν γλάρος
μέχρι να πεθάνει ο Χάρος