Άκου ένα παραμύθι που’ ναι βγαλμένο απ’ τη ζωή μου
έλα μαζί μου σ’ ένα ταξίδι, έλα μικρό μου περιστέρι
Αρχόντισσα κυρά φορούσε στα μαλλιά
άστρα χρυσά κι ανάσταση, λουλούδια του βοριά
λαχτάρα στην καρδιά, ρωτούσε το νοτιά
πώς ξημερώνουν το πρωί οι νύχτες του Δεκέμβρη
ω, μικρή Μαρία μου μη ψάχνεις την αλήθεια στην ιστορία μου
μικρή να μένεις πάντα στα παραμύθια μου
μια άλλη εποχή σε έρημο νησί
απάντησα την τύχη μου κι ήταν γυμνή κι αυτή
και μες στο ρημαδιό ζηλέψαμε κι οι δυο
κομμάτι απ’ την κόλαση σαν πιω, μικρό κακό
ω, μικρή Μαρία μου μη ψάχνεις την αλήθεια στην ιστορία μου
μικρή να μένεις πάντα στα παραμύθια μου.