Φορτσάτος:
Κοίτα να δεις που, όνειρα σβήνουνε, 19 χρονών και στο κενό βαδίζουμε
βράδυ μονάχος και χαρμάνης κρυώνεις,
δεν ξέρω αν βλέπεις μπροστά σου
το δρόμο που άρχισες ποτέ δεν τελειώνεις

Τσουλάει στο τζίγκο ο πυρετός για να ρουφάς πιτσιρικά α
λιωμένος πάλι άφραγκος στα αφιλόξενα στενά
είναι η Αθήνα βουλιαγμένη στα σκατά
και κάπου μέσα σ’ αυτά
ανήλικοι παράνομοι κάνουνε θέρμες για λεφτά
δες το απλά
είναι η χαρμάνα που σου καίει τα μυαλά
είναι ο πόνος μες τα κόκαλα
φιλόδοξοι φονιάδες για να ανοίξουνε λάκκους
και εγώ ανώφελα θυμάμαι που ρουφάγαμε ντουμάνια α
φίλε θυμάμαι εποχές πριν πέσει η στάχτη στα μάτια
πουτάνας γιοί με μπλε στολές φέρανε το άδικο στα πάρκα
μια βελόνα να φλερτάρει με το θάνατο και ματωμένη σάρκα
καφετιά στις γειτονίες κάνει κουμάντα α
όνειρα σβήνουνε και κάνεις τα πάντα
ο εξευτελισμός για να την πιεις
τρεις ώρες τράκα για να μην τρελαθείς ρε μάγκα
βλέπω πώς δεν υπάρχει παύση στο ψέμα
πραγματικά μυρίζει θάνατος στα στέκια
καριόλη την είδαν ντιλέρια
και μπίγουνε μες στις καρδιές μικρών παιδιών νυστέρια
αράζω ώρες και μετράω τα σβησμένα αστέρια
δεν παίζει αγάπη, γυρνάν την πλάτη για να δείξουν τα μαχαίρια
στη Δροσοπούλου ανενόχλητα τα βέρια
τα μαύρα χέρια πασάρουν ψέμα
σε πιτσιρίκια που την είδαν έχω αρχίδια σαν πρόβατα που πάνε για σφαγή
μάζες ψυχών με μάτια κλεισμένα
είναι τα βόρεια προάστια
σε χρόνια παραμυθιασμένα
yo…yo….aha…yo…είναι η αλήθεια…yo…

Ναι;
Έλα ρε φίλε… Εγώ είμαι ο Κώστας…
Έλα ρε μόρτη . Τι έγινε;
Τι έγινε ρε μαλάκα καλά;
Μια χαρά εδώ…
Ρε φιλέ παίζει κανένα μισό;
Πολλά παίζουν. Κυριλέ.
Ρε φίλε; Ωραία, παίζει να συναντηθούμε έχω 8 ευρώ..
Όπα φιλέ, εντάξει, ξεκολλά το μυαλό σου!
Ρε μαλάκα είμαι χαρμάνης !
Κοίτα να σου πω κάτι ρε φίλε να πούμε και εγώ έχω τα δικά μου ωραία; Όλοι κυνηγάμε τα λεφτά, την έχουμε δει και πολύ να πούμε, όλοι!
Ρε φίλε… Ξεκόλλα λίγο τα ξέρεις αυτά τα πραματα ρε… Πονάω ρε φίλε…
Ντάξει και εγώ πονάω να πούμε τώρα τι να κάνουμε; Εντάξει ξεκόλλα, ξεκόλλα μ’ αυτό το θέμα…Ξεκόλλα το μυαλό σου! Μόνο τα λεφτά θέλουμε…

Ρεφρέν:
Κοίτα να δεις που, όνειρα σβήνουνε, 19 χρονών και στο κενό βαδίζουμε
βράδυ μονάχος και χαρμάνης κρυώνεις,
δεν ξέρω αν βλέπεις μπροστά σου
το δρόμο που άρχισες ποτέ δεν τελειώνεις

Special D:
Μεγαλωμένος στα στενά της
την είδα μάγκα μου να τρώει τα παιδιά της
Αθήνα, με πιάνω να παραμιλάω το όνομα της
σε είδα χθες που ήσουν στην γύρα για το χρήμα
μάλλον έψαχνες να φτιαχτείς
παραμονεύει, ο θάνατος στον δρόμο που έχεις διαλέξει,
κοιτά να σοβαρευτείς
μένω βουβός κοιτάζοντας τι έχει απομείνει
μανάδες να αγωνιούν μ’ ένα γιατί στα χείλη
για ένα παιδί που κάθε μέρα βαδίζει στο πράσινο μίλι
τί τα θες; Η πρέζα κάνει κουμάντο στις γειτονιές
πίστεψε με εάν θες
κάθε κυρία με τα όλα της,
σας πήρε μπάλα η προπαγάνδα όταν βρεθήκατε στα πόδια της
παραμυθιασμένοι αγωνιστές ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
είσαι ένα πιόνι που δηλώνεις το παρόν της
τί μου λες, καμίνια έχουν πάρει θέση στις πλατείες
αρρωστάκι, κόφ’ τις μαλακίες!
δεν με πείθεις, μην μου μιλήσεις
εάν με δεις ξανά και εφόσον με γνωρίσεις
θυμήσου πως σου βρήκα μάρμαρα μέσα στις φλέβες απ’ τους γύφτους που ψωνίζεις.
δεν το ελέγχεις βλάκα, δεν το ελέγχεις, δεν το ελέγχεις, δεν το ελέγχεις, δεν το ελέγχεις…