Σε σπίτι που’ ναι αψηλό
με πόρτα κλειδωμένη
Ο αδερφός κι η μάνα σου
σ’ έχουν φυλακισμένη

Κι εγώ περνώ ξαναπερνώ
μα δεν μπορώ για να σε δω

Κονταρομάχος να ‘μουνα
ιππότης του μεσαίωνα
Να ‘ρχόμουνα στο σπίτι σου
και τους φρουρούς ν’ αραίωνα

Μου είπαν θέλουν για γαμπρό
να κάνουν ηγεμόνα
Τι πράματα παράλογα
στον εικοστό αιώνα

Και δε σ’ αφήνουν μια στιγμή
να δεις μονάχη τη ζωή