Εσείς πουλιά του κάμπου
και της Ρούμελης (δόλια μάνα)
και της Ρούμελης.

Αυτού ψηλά που πάτε
για χαμηλώστε (πουλιά καημένα)
για χαμηλώστε.

Για να σας δώσω γράμμα
γράμμα και γραφή (πουλιά καημένα)
γράμμα και γραφή.

Να πάτε της καλής μου
και της μάνας μου (δόλια μάνα)
και της μάνας μου.

Τι εμένα με παντρέψαν εδώ στην Αρμενιά
και πήρα Αρμενοπούλα μάγισσας παιδί
όπου μαγεύει τα’ άστρα και τον ουρανό
μαγεύει τα πουλάκια και δεν απετούν
μαγεύει τα ποτάμια και δεν τρέχουνε
τη θάλασσα μαγεύει και δεν κυματεί
μαγεύει τα καράβια και δεν αρμενούν
μαγεύει με και μένα και δεν έρχομαι.
Όντας κινάω για νά `ρθω, χιόνια και βροχές
Κι όντας γυρίζω πίσω, ήλιος ξαστεριά
Σελώνω τα’ άλογό μου, ξεσαλώνεται
ζώνομαι το σπαθί μου και ξεζώνεται
πιάνω γραφή να γράψω και ξεγράφεται.