Σπίτια θηρία βουητό μέσ’ τα’ αυτιά
με την οκά το ψέμα κι η κακία
Κλείστε τη πόρτα γιατί πέφτει κλεψιά
δε ζει ο κόσμος δίχως αδικία

Γιατί μανούλα μου
ζητούσα πρωτεύουσα
Να ‘βρω καυσαέριο
και καθαρεύουσα

Άδικα πήγανε τα όνειρα που ‘κανα
τέτοια ζωή σε μένα δε ταιριάζει
Τώρα κατάλαβα το ψέμα που έζησα
γεια σου πρωτεύουσα αντίο μαράζι