Ποιος θα με θυμάται όταν θα `μαι πυρετός
που `μεινε στο σώμα μόνο ένα βράδυ.
Ποιος θα με θυμάται όταν θα `μαι η κραυγή
που ποτέ δε κύλησε μακριά απ’ το κρεβάτι.

Ποιος θα μου μιλήσει όταν θα `χω κουραστεί
απ’ τα ξεφτισμένα τα μεγάλα λόγια.
Ποιος θα με γνωρίσει όταν θα `χω σκεπαστεί
απ’ τις ώρες που `φτυσαν τα νευρικά ρολόγια.

Ποιος θα με γλιτώσει όταν θα παγιδευτώ
σαν λαγός ακίνητος μπροστά στα φώτα.
Ποιος θα με ξυπνήσει όταν θ’ αποκοιμηθώ
με τριάντα αργύρια κάτω από την πόρτα.

Ποιος θα με ορίσει όταν θα `μαι αντίλαλος
που `φυγε απ’ τα στήθη κι έφτασε ως τις Άνδεις.
Ποιος θα με υποτάξει όταν θα `χω φυλαχτό
το χαμένο όνειρο του ναύτη της Κροστάνδης.