Τόσα χρόνια να ‘μαι εδώ
να κοιτάζω την δύση.
Και τι γλύκα που ‘χει η σιωπή.
Ποιος τολμά να μιλήσει;
Το λυκόφως μονάχα μπορεί
να ματώνει την πόλη.
Δεν αλλάζουν εδώ οι καιροί,
εδώ μόνο νυχτώνει…

Άγγιξέ με και μην απορείς
που έχω αιμάτινο βλέμμα.
Μα δεν είδα ποτέ την αυγή’
θα είναι η πρώτη με εσένα...
Ίσως να σαι και συ μια μικρή
τρυφερή αυταπάτη,
μα στο χάος που είναι η ζωή
το μικρό είναι κάτι…

Κι όμως δες:
ένας ήλιος χωρά στην καρδιά του χειμώνα!
Βλέπεις κάποιον για πρώτη φορά
και νομίζεις τον ήξερες χρόνια!
Κι αν η λύπη ραγίζει βουνά,
σαν παιδί η γαλήνη
τι αέρινα ρούχα φορά!
τι ανέμελα ίχνη αφήνει!

Άγγιξέ με και μην απορείς
που έχω αιμάτινο βλέμμα.
Μα δεν είδα ποτέ την αυγή’
θα είναι η πρώτη με εσένα...
Ίσως να σαι και συ μια μικρή
τρυφερή αυταπάτη,
μα στο χάος που είναι η ζωή
το μικρό είναι κάτι…