Είσαι κανένας δεν έχεις φωνή
Απλός επιβάτης στη ζωή
Είναι παράνομο να ζεις
Γυρεύεις σταθμό να σταθείς
Χαμένος στην άγονη γραμμή
Έλα στο τραίνο της φυγής.

Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ την καρδιά.
Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ, ποτέ την καρδιά.

Μυρίζει θάνατος μικρέ
Κι εγώ βαρέθηκα το χθες
Γι’ αυτό τραβώ για την Εδέμ
Θα περπατώ σαν άνθρωπος
Ειρηνικός και άοπλος
Γι’ αυτό τραβώ για την Εδέμ.

Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ την καρδιά.
Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ, ποτέ την καρδιά.

Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ την καρδιά.
Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ, ποτέ την καρδιά.

Είπες να κρύβω ότι αγαπώ
Να γελάω κι ας πονώ
Στη σκιά να περπατώ
Να πολεμώ κι ας αιμορραγώ.

Άκου την στερνή φωνή
Βγες απ’ το χρυσό κλουβί
Ελα στο τραίνο της φυγής
Σαλπάρει τώρα και καλεί
Τους αποστάτες της ζωής
Σε μια παράνομη γιορτή.

Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ την καρδιά.
Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ, ποτέ την καρδιά.

Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ την καρδιά.
Ίσως να γελάς εμάς
Μα ποτέ, ποτέ την καρδιά.