Να γελάς να λες πως δεν πειράζει
για ότι φεύγει και άφηκε καημό
σβήνει ότι η αυγή χαράζει
μ’ ένα δειλινό...
Και αν εχάλασες στα τόσα λάθη
τη ζωή σου δώσ’ μου τη μισή
είναι που `μαθες να κάνεις πάντα
ό, τι θες εσύ...

Ο καιρός θα στα ζητήσει πίσω
μάτια, χείλη και σγουρά μαλλιά
ότι αγαπάς και ότι θυμάσαι
μένει μοναχά...
Κάθε μια σου σκέψη και ένα ντέρτι
μα δεν ξέρεις να παρακαλάς για ότι αγαπάς
κι όμως δεν πρέπει
άλλο μη μιλάς...

Ούτε μια ούτε δυο που το `χεις πάθει
λόγια ψεύτικα να εμπιστευτείς
χίλιες και άλλη μια στα ίδια λάθη
πάλι θα βρεθείς...
Το όνειρο ξανά θα σε γελάσει
θα σε βρει μονάχο το πρωί
μέρα είναι πες και θα περάσει
κι άιντε απ’ την αρχή...