Μαύροι κύκλοι σιωπής
απλώνονται στα μάτια σου
κοιτάς απ` το παράθυρο
τη νύχτα που παγώνει

Χαμένα όνειρα ζωής
ανάσας κι ηδονής
μιλάς με τη σκιά σου
στη γωνιά της ερημιάς σου.

Ακατανόητες κραυγές σε λεωφόρους
χαραγμένα συνθήματα από εμπόρους
φωτιά, σπασμένες βιτρίνες
την ευτυχία μας μη και την είδες.

Άρχισε να βρέχει
ο χρόνος να τρέχει
προβολείς μας κυνηγούν
αστέρια μας πετροβολούν
Ένοχοι χωρίς αιτία
στων πολέμων τη βία
και σκυλιά και αφεντάδες
τα όνειρά μας μη και τα δες