Ζούμε σε έναν κόσμο κυνικό και στατικό, που κάθε μέρα θρέφει μόνο τη μιζέρια
Και το σιχάθηκα να είμαστε εδώ, όταν τριγύρω μας υπάρχουν τόσα χέρια

Χέρια που μοιάζουνε και δε μας βγάζουνε μαχαίρια, χέρια που ξέρουν την ζωή και
Θέλουν να νιώσουνε πως όλοι ξέρουμε να ζούμε, την κάθε μας μικρή στιγμή

Τέλος το όνειρο και πάλι είμαστε μόνοι, στο μόνο μέρος που υπάρχει η ζωή
Αυτή την νύχτα ας αγγίξουμε και κάποιον, γιατί φοβάμαι θα είναι η μόνη μας στιγμή

Όλοι μας μοιάζουμε και δεν το ξέρουμε ρε φίλε, όλοι ζητάνε την ζωή και
Θέλουν να νιώσουνε πως όλοι ξέρουμε να ζούμε, την κάθε μας μικρή στιγμή