Για ’κείνα τα πουλιά που φύγαν μόνα
κι επέστρεψαν τον πιο βαρύ χειμώνα
για εκείνους τους ανθρώπους που φύγαν μόνοι
κι όταν ήρθαν πίσω χάθηκαν στο χιόνι

Όπως ο άσωτος ιός που έχασε τα πάντα
όπως παλεύει στα τυφλά μια άσχετη μπάντα
όπως ζητάει το φως ο τυφλός
όπως ζήτα συντροφιά ο Θεός

Μείναμε εμείς κι εμείς να πολεμάμε
μείναμε εμείς κι εμείς να πεινάμε
Μείναμε εμείς κι εμείς να εκτιμάμε
την ιστορία να κουβαλάμε

Γυρνάμε σαν μικρά παιδιά κι ας υπάρχει χαμός
τραγουδάμε κάθε μέρα κι ας μας λείπει ο ρυθμός
Ζητάμε κάθε λίγο κι ας μας έχουν δοθεί
και προχωράμε μοναχοί σ’αυτή τη ζωή

Όπως ο άσωτος ιός που έχασε τα πάντα
όπως παλεύει στα τυφλά μια άσχετη μπάντα
όπως ζητάει το φως ο τυφλός
όπως ζήτα συντροφιά ο Θεός

Μείναμε εμείς κι εμείς να πολεμάμε
μείναμε εμείς κι εμείς να πεινάμε
Μείναμε εμείς κι εμείς να εκτιμάμε
την ιστορία να κουβαλάμε

Μείναμε εμείς κι εμείς να πολεμάμε
μείναμε εμείς κι εμείς να πεινάμε
Μείναμε εμείς κι εμείς να εκτιμάμε
την ιστορία, το παρελθόν, τους ποιητές να κουβαλάμε