Γεννήθηκα χωρίς να με ρωτήσουν
και νόμιζα πως θα με νανουρίσουν
με τα τραγούδια της ψυχής και την αλήθεια
όμως μου λέγανε συνέχεια παραμύθια

Μεγάλωνα κι αντίκριζα τον κόσμο
μα έβρισκα κλειστό τον κάθε δρόμο
κι όλοι μου λέγαν η ζωή είναι μπροστά μου
όμως δε μ’άφηναν ν’ανοίξω τα φτερά μου

Κατάλαβα στα είκοσι πριν φτάσω
εμένα να κερδίσω πριν με χάσω
κι έτσι πριν γίνω ένα πιόνι στην σκακιέρα
έγινα ελεύθερος εγώ σαν τον αέρα

Άλλα μου τάξανε πολλοί και άλλα μου δώσανε
όμως με κάναν δυνατό κι ας με πληγώσανε
ό, τι αγάπησα πολύ μου το στερήσανε
μα δε μου πήραν την ψυχή δε με νικήσανε

Γεννήθηκα χωρίς να με ρωτήσουν
στη φυλακή τους θέλαν να με κλείσουν
θέλαν να γίνω το χαμένο είδωλό τους
λίγο καλύτερος από τον εαυτό τους

Περνούσανε τα χρόνια μα δε ζούσα
να βρω τον εαυτό μου προσπαθούσα
κι έτσι πριν φτάσω στα τριάντα και σαλτάρω
είπα στα χέρια τη ζωή μου εγώ να πάρω