Βλέπω τη γη μου να σβήνει,
νιώθω το τέλος κοντά
Στέκει η αλήθεια μπροστά μας
όμως κανείς δεν ρωτά

Αλόγιστη σπατάλη σε απίστευτους ρυθμούς
βοήθεια φωνάζεις, τη φωνή σου δεν ακούς
Κανείς δε θα μας σώσει και θα φταίμε μόνο εμείς
τελευταία βήματα σ’ αυτό το χορό της βροχής

Ό,τι ανάσα μας δίνει,
καίμε χωρίς δισταγμό
Ήταν το μέλλον γαλάζιο,
θύμα σ’ έναν βιασμό

Αυτό που δανειστήκαμε για λίγο απ’ τα παιδιά μας
την μάνα που μας γέννησε, μας τρέφει και μας ζει
Τυφλά το καταστρέφουμε μαζί και τη ζωή μας
τελευταία βήματα σ’ αυτό το χορό της βροχής