Έναν καφέ πικρό θα παραγγείλω
για μια στιγμή να καθαρίσει το μυαλό
μήπως μπορέσω να σου γράψω, να σου στείλω
τις σκόρπιες λέξεις, ένα πλάνο, το κενό

Έναν καφέ βαρύ θα παραγγείλω
όπως το βλέμμα σου πικρό και σκοτεινό
μια χαραμάδα λογικής θα σου οφείλω
μια τρέλα ολάκερη αν σκορπάς για να σε βρω

Είμαι καλά λοιπόν κι εγώ στην κάθε μέρα
μα είναι άλλο πάντα οι μέρες οι πολλές
όπως στριμώχνονται μες στου καφέ την ξέρα
και σε χαρμάνια της ζωής μπλεγμένα
πότε μοναχή, πότε με σένα

Μες στο ξημέρωμα της μέρας μου,
χωράω κάθε σου νύχτωμα και πάλι απ’ την αρχή
λίγο καπνό για να κρυφτώ αναζητάω
μια αγκαλιά κι ας γεμίσει φυλακή

Είμαι καλά λοιπόν κι εγώ στην κάθε μέρα
μα είναι άλλο πάντα οι μέρες οι πολλές
όπως στριμώχνονται μες στου καφέ την ξέρα
και σε χαρμάνια της ζωής μπλεγμένα
πότε μοναχή, πότε με σένα
πότε μοναχή, πάντα με σένα
πάντα μοναχή