Κάνουν κύκλους μες στα χρόνια
οι αγάπες σαν φαντάσματα
ήλιοι που `γιναν φεγγάρια
στα σκληρά παζάρια
Μες στης άνοιξης τα χιόνια
σε γυρεύω τα χαράματα
στα τυφλά σου μονοπάτια
γίνομαι κομμάτια

Ρόδισ’ η μέρα
κι έβγα να σε δω
φεύγει το ποτάμι
κι είμαι πάντα εδώ

Μυστικά φυλακισμένα
ξεκλειδώνεις με το βλέμμα σου
έρχονται τα χελιδόνια
στ’ άσπρα σου σεντόνια
Μοιάζουν σαν δυο στάλες αίμα
η αλήθεια και το ψέμα σου
παραμύθι μου μονάχο
σ’ αγαπώ κι υπάρχω

Ρόδισ’ η μέρα
κι έβγα να σε δω
φεύγει το ποτάμι
κι είμαι πάντα εδώ