Τι κι αν ο κόσμος μοιάζει με πικρό κρασί
Τι κι αν μαζί σου η μοναξιά πονάει πολύ
Τι κι αν σοφός δεν έγινα απ’ τα λάθη μου
Κύκλους κάνω και βουλιάζω μες στα πάθη μου

Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει

Τι κι αν έχω πιστέψει πως αλήθεια προσπαθώ
Τι κι αν καλά θα γίνω μόνο αν τρελαθώ
Κι όσο σε μια γυάλα ψάχνω να κρυφτώ
Τόσο θα στριφογυρίζω μήπως θυμηθώ

Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει

Τι κι αν ο κόσμος μοιάζει με χρυσό κλουβί
Τι κι αν τα βήματα μου βάρυναν πολύ
Δε σε φτάνω, τα όνειρα μου μοιάζουν φυλακή
Όσο πίσω τους θα τρέχω, χάνεται η στιγμή

Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει

Μα δε με νοιάζει, στ’ αλήθεια δε με νοιάζει
Μα δε με νοιάζει και αυτό είναι που με πειράζει