Τρελός κι ανάποδος καιρός σ’αυτή την πόλη
πίσω και μπρος ολοταχώς πού πάνε όλοι
για παραδείσους τεχνητούς μια μπάντα μου κολλάει
την κόλασή μου προτιμώ κι ας με χαλάει

Τρελός κι ανάποδος καιρός θα μείνω σπίτι μου
στον ύπνο μου θ’αναδυθεί η Αφροδίτη μου
κι ένας μικρός χαρταετός στον κόσμο θα με πάει
κάνει εκπτώσεις η καρδιά μα δεν πουλάει

Ποιος μου κλέβει τη ζωή που ονειρεύτηκα
ποιος χαμηλώνει το θυμό με λόγια ψεύτικα
ποιος μου κλέβει τη ζωή και τέλος έπεσε
Όπως κι εσύ που μ’αγαπάς αλλά δεν έρχεσαι

Τρελός κι ανάποδος καιρός κομμένο ρεύμα
αλλά κι αλλού δε βλέπω φως ούτε ένα νεύμα
Ψυχές ερείπια παντού τα πάθη σ’απεργία
και παραμένω σταθερά στην ανεργία

Τρελός κι ανάποδος καιρός για τ’όνειρό μου
δεν έχει σήμανση να βρω την έξοδό μου
στον έκτο τέρμα η μουσική οι νότες με χτυπάνε
οι στίχοι γίνονται καρφιά που με πονάνε