Μόνος πλανιέμαι
σε μελωδίες και στίχους
πάλι χαμένος
στη μοναξιά του πλήθους.

Ίσως φοβάμαι με πάθος να ζήσω
ίσως πια, να σε βλέπω θολά
έρωτά μου.
Ίσως φοβάμαι κι εσένα ν’ αγγίξω
ίσως πια, να φοβάμαι να πω
σ’ αγαπώ.

Νότες χαμένες
σε λόγια του αέρα
δίχως ελπίδα
χαράζει η μέρα.

Ίσως φοβάμαι με πάθος να ζήσω
ίσως πια, να σε βλέπω θολά
έρωτά μου.
Ίσως φοβάμαι κι εσένα ν’ αγγίξω
ίσως πια, να φοβάμαι να πω
σ’ αγαπώ.