Χρειάζομαι χώρο ν’ αναπνεύσω
χρειάζομαι ήλιο, μικρές χαρές
σκοπούς που είχα κάποτε ορίσει
με τρομάζουν κι ανοίγουν πληγές

Η ζωή είναι πρόβα, είναι παράσταση
ο μεγάλος σου έρωτας, μια επανάσταση

Κοιτάζω το κόσμο σε γκρίζες σκιές
τα προβλήματα σωρό σε βαθιές πληγές
η ευτυχία μια ύποπτη ιστορία
μα έχω το χρώμα των ματιών σου για πορεία

Η ζωή είναι πρόβα, είναι παράσταση
ο μεγάλος σου έρωτας, μια επανάσταση

Μια βαθιά ανάσα και πάλι απ’ την αρχή
ποιος νοιάζεται για σένα πιο πολύ
τα χείλη μου διψούν για «σ’ αγαπώ»
μέσα σου για πάντα ας χαθώ